Je gaat door,
want het moet.
En dat is ook wel zo.
Maar het neemt niet weg,
dat er momenten zijn van onrust,
angst en onzekerheid.
Dat het voelt alsof je in een koud bad ligt,
En het water langzaam verandert in ijs.
Je wilt in beweging komen,
Maar het lukt je niet om dit op te brengen.
Je geest gaat door de kou met je op de loop,
En bezorgt jóu op dát moment, irrieële gedachten.
Maar niemand die jou vertellen kan
Dat het de werkelijkheid niet betreft.
Want wie zich hierin niet herkent,
Heeft ook niet dit besef.
Het besef van een strijd,
zo nu en dan te strijden.
Met en in jezelf.
Om je eigen leven te kunnen leiden.
29/03/2017 Miranda Blom
Reacties
Een reactie posten